W piątek 26 sierpnia ruszyły siatkarskie mistrzostwa świata, których współgospodarzem będzie m.in. Polska. Mimo że na turnieju nie pojawią się takie gwiazdy jak Wilfredo Leon z Polski, czy Isac Santos z Brazylii, to w czempionacie nie zabraknie zawodników z najwyższej półki w tej dyscyplinie sportu oraz tych, którzy mogą zaskoczyć. W związku z tym przygotowaliśmy listę siatkarzy, których warto śledzić podczas tej edycji siatkarskich mistrzostw świata.
Rok Mozić (Słowenia):
Rok Mozić urodził się 17 stycznia 2002 w Mariborze i występuje na pozycji przyjmującego. Siatkarz mierzy dwa metry wzrostu i waży 78 kilo, a jego zasięg w ataku wynosi 357 cm, a w bloku 312 cm.
Karierę seniorską zaczął w drużynie Merkur Maribor, której obecnie trenerem jest Peter Mrozić – jego ojciec. W Słowenii występował do 2021 roku i w ostatnim sezonie został mistrzem tego kraju. Od sezonu 2021/2022 występuje we włoskiej Serie A, w drużynie Werona Volley. Przyjmujący brał udział w tegorocznej Lidze Narodów 2021, mistrzostwach Europy oraz zobaczymy go na tegorocznych mistrzostwach świata.
Przyjmujący świętował już pierwsze sukcesy w reprezentacji swojego kraju. W 2021 roku zdobył ze Słowenią srebrny medal mistrzostw Europy. Jeśli chodzi o nagrody klubowe i indywidualne, to w 2021 roku zajął drugie miejsce na turnieju finałowym MEVZA, czyli w Środkowoeuropejskiej lidze piłki siatkowej mężczyzn, a sam został wybrany najlepszym przyjmującym rozgrywek.
Mrozić odnosił sukcesy również w siatkówce plażowej. W 2019 roku w parze z Rokiem Bracko zajęli 2 miejsce na Mistrzostwach Europy Kadetów. A w 2021 roku ten sam duet został Mistrzem Europy Juniorów w 2021 roku.
Daniele Lavia (Włochy):
Daniele Lavia to włoski siatkarz urodzony 4 listopada 1999 roku. Jest członkiem reprezentacji Włoch w piłce siatkowej mężczyzn i uczestnikiem Igrzysk Olimpijskich w 2020 roku. Na poziomie klubowym gra we włoskim klubie Trentino Volley. Zawodnik mierzy dwa metry i ma 345 cm zasięgu w ataku oraz 315 cm w bloku.
Przyjmujący swoją karierę rozpoczął we włoskim Caffe Aiello Corigliano, w którym występował do 2016 roku. Następnie przez dwa lata bronił barw Materdomini Volley Castellana Grotte, skąd przeniósł się do Consar Rawenna. W 2020 roku zmienił klub na Leo Shoes Modena, a rok później trafił do Trentino Volley.
Jeśli chodzi o sukcesy klubowe, to Daniele Lavia razem z Trentino zdobył superpuchar Włoch w 2021 roku i zajął trzecie miejsce na klubowych mistrzostwach świata, a rok później zdobył srebrny medal Ligi Mistrzów. Włoch odnosił sukcesy także w reprezentacji. W 2017 roku zdobył srebro mistrzostw Europy Kadetów oraz złoto na olimpijskim festiwalu młodzieży Europy. W 2019 roku zajął drugie miejsce na mistrzostwach świata juniorów, a w 2021 roku świętował mistrzostwo Europy z dorosłą reprezentacją Włoch.
Yuki Ishikawa (Japonia):
Yuki Ishikawa urodził się 11 grudnia 1995 i jest japońskim siatkarzem pochodzącym z miasta Okazaki w prefekturze Aichi. Przyjmujący mierzy 192 cm wzrostu i ma 351 cm zasięgu w ataku i 327 cm w bloku. Ishikawa jest pierwszym siatkarzem, który ma woskową figurę w Japonii, jest ona wystawiona w Madame Tussauds Tokyo. Jego młodsza siostra Mayu, również jest siatkarką i występuje w drużynie Toray Arrows.
Swoją karierę seniorską Yuki Ishikawa rozpoczął w 2013 roku w zespole Uniwersytet Chuo, następnie przeniósł się na rok do Parmareggio Modena. W 2016 roku trafił do drużyny Top Volley Latina, w której występował do 2018 roku. Później na rok trafił do Emma Villas Siena i Kioene Padwa. Od 2020 roku występuje w zespole Allianz Milano. Przyjmujący występuje również w reprezentacji Japonii, której od kwietnia 2021 roku jest kapitanem.
Jeśju chodzi o sukcesy klubowe, to Japończyk triumfował w 2015 roku w pucharze Włoch i zdobył wicemistrzostwo tego kraju. Następne klubowe trofeum zdobył dopiero w 2021 roku, kiedy zatriumfował w Pucharze Challenge siatkarzy. Z kolei w reprezentacji zgarnął brąz na mistrzostwach Azji kadetów w 2012 roku, a dwa lata później zdobył srebro igrzysk azjatyckich. W 2015 roku razem z kadrą Japonii zajął drugie miejsce w Memoriale Huberta Jerzego Wagnera, a rok później zajął trzecie miejsce w pucharze Azji.
Ishikawa został uznany za najlepszego przyjmującego Memoriału Wagnera w 2015, Światowego Turnieju Kwalifikacyjnego do Igrzysk Olimpijskich w 2016, Pucharu Świata FIVB (2015,2019), Mistrzostw Azji (2017, 2019, 2021). Japończyk otrzymał także nagrodę „MVP” na Mistrzostwach Azji (2017).
Bartosz Kurek (Polska)
Kapitana Biało-Czerwonych nie mogło zabraknąć w tym zestawieniu. Bartosz Kurek urodził się 29 sierpnia 1988 w Wałbrzychu. Atakujący występuje w reprezentacji Polski od 2007 roku z krótką przerwą w 2014, kiedy nie został powołany na MŚ przez Stephana Antigę, a w jego miejsce wskoczył m.in. Mateusz Mika.
Siatkarz zdobył z reprezentacją mistrzostwo Europy 2009 oraz jest złotym medalistą z mistrzostw świata 2018, a także MVP tego turnieju. W tamtym roku został uznany przez Europejską Konfederację Siatkówki za najlepszego siatkarza. Poza tym atakujący został wybrany najlepszym sportowcem Polski w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” 2018. Kurek jest także dwukrotnym srebrnym medalistą Pucharu Świata 2011 i 2019, a w 2015 roku na tym turnieju wywalczył brąz.
Bartosz jest synem byłego siatkarza Adama Kurka. W młodości dorastał w Nysie. Pierwszy kontakt z siatkówką miał w wieku 8 lat, ale oprócz siatkówki w młodości trenował także koszykówkę.
Sportowiec ostatecznie podążył drogą siatkarską i do 2005 roku występował w AZS PWSZ Nysa, skąd trafił do drużyny z Kędzierzyna-Koźla. W 2008 roku Bartosz Kurek trafił do PGE Skry Bełchatów, z której wypłynął na szerokie wody. Najpierw w 2012 roku trafił do Dinama Moskwa, skąd po roku przeniósł się do Cucine Lube Banca Marche Macerata. W 2015 roku Kurek wrócił do Polski i trafił do Asseco Resovii Rzeszów. Później przenosił się do JT Thunders, Ziraat Bankası Ankara, Stoczni Szczecin, Onico Warszawa i Vero Volley Monza. Od 2020 roku Kurek broni barw Wolf Dogs Nagoya.
Czytaj też:
Zdecydowane słowa Karola Kłosa. Odniósł się do słów Nikoli Grbicia o nakładaniu presji
