Olimpijskie występy bokserów jeszcze kilkadziesiąt lat temu dostarczały polskim kibiców wielu powodów do radości. Rekordowy był rok 1964, kiedy to pięściarze przywieźli z igrzysk trzy złote medale, jeden srebrny i trzy brązowe. Ostatni krążek udało się wywalczyć w 1992 roku w Barcelonie, kiedy to na trzecim miejscu podium stanął Wojciech Bartnik rywalizujący w wadze półciężkiej.
Kolejne turnieje olimpijskie nie przynosiły Biało-Czerwonym sukcesów. Podobnie jest w Tokio, gdzie reprezentowało nas czworo zawodników. Sandra Drabik odpadła już po pierwszej walce, podobnie jak Damian Durkacz. Karolina Koszewska wprawdzie wygrała w 1/16 finału, dając Polsce pierwsze olimpijskie bokserskie zwycięstwo od 2008 roku, ale w walce o ćwierćfinał musiała uznać wyższość Turczynki Busenaz Surmeneli.
Wójcik też odpadła
Ostatnią nadzieją polskiego boksu w Tokio była Elżbieta Wójcik, która rywalizowała w kategorii do 75 kg. Pięściarka w 1/8 finału mierzyła się z Nouchką Fontijn. Utytułowana Holenderka, która ma na swoim koncie wicemistrzostwo olimpijskie z Rio, była faworytką tego pojedynku.
Pierwsza runda wprawdzie należała do Wójcik, ale Fontijn stopniowo rozkręcała się i przejmowała inicjatywę. Trzecia runda zdecydowanie należała do Holenderki, której zmasowane ataki sprawiły, że Polka w pewnym momencie była liczona. Ostatecznie rywalka wygrała 4:1, a Biało-Czerwoni wracają do kraju z zaledwie jednym zwycięstwem na koncie.
Czytaj też:
Rywalka Świątek i Kubota opuściła kort na wózku. Problemy zdrowotne Hiszpanki